Μπαίνοντας στην αυλή του σχολείου, κατακαλοκαιρο, αντίκρισα τις υπογραφές και τα κωδικοποιημένα τύπου γκράφιτι στη σιδερένια πόρτα στους τοίχους, στις πινακίδες.
Έχοντας οργανώσει πριν 10 περίπου χρόνια την πρώτη παρέμβαση γκράφιτι στην πόλη, ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής του παιδικού φεστιβάλ, που άφησε τεράστιες τοιχογραφίες των BikeArt στον εξωτερικό τοίχο του σχολείου μας, στο 2ο Δημοτικό και στην οδό Επιμενίδου, αισθάνθηκα θλίψη. Για μια γενιά παιδιών μεγάλωσε χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει το ωραίο, το εικαστικό, το ταλέντο, τη δημιουργία του γκράφιτι από τη μουτζούρα! Αυτοαποκαλείται γκραφιτάς κάποιος που δεν επικοινωνεί καν με το "κοινό" του, γιατί στην πραγματικότητα κρύβεται πίσω από μια κωδικοποιημένη ακαταλαβίστικη φράση ή υπογραφή που μόνο οι εκλεκτοί του μπορούν να αναγνωρίσουν όταν τη δουν. Μου θυμίζει το κουτάβι που σηκώνει το πίσω πόδι και μαρκάρει την περιοχή του αφήνοντας το "είναι" του στο κίτρινο κατουρο για να το μυρίσουν αργότερα αλλά περαστικά κουτάβια κ να κουνήσουν την ουρά...
Πέρα από την αισθητική ρύπανση του Δημόσιου χώρου, πάνω από την παραβίαση της κλειστής πόρτας του σχολείου, είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς τη βαθειά ανάγκη αυτών των «παιδιών» που τα βράδια συγκεντρώνονται στη γειτονιά του 3ου, να αφήσουν το στίγμα τους, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να «υπογράψουν» με μαρκαδόρο την κενότητα και την ασχήμια της καθημερινότητάς τους . Είναι ακόμη πιο τραγικό να έρχεσαι αντιμέτωπος με την ικανοποίησή τους να επιβληθούν βίαια πάνω σε κάτι που δεν τους ανήκει και να καπηλευτούν ακόμη και την ταυτότητα κάποιου άλλου, όπως συνέβη με την πινακίδα και την πλακέτα του σταθμού πρώτων βοηθειών στην αυλή του σχολείου.
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη για έκφραση και διεκδίκηση Δημόσιου χώρου, ωστόσο τον πρώτο λόγο στο σχολείο αυτό, έχουν τα μέλη του, δάσκαλοι, μαθητές και γονείς. Αυτοί και μόνο αυτοί αποφασίζουν τι είδους σχολική αυλή θέλουν να έχουν, αυτοί και μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα παρεμβάσεων και αλλαγών. Κι εγώ από τη θέση μου, έχω την υποχρέωση να υπερασπιστώ αυτό το δικαίωμα της σχολικής κοινότητας. Με όποιο τρόπο.
Ελένη Ανδρουλάκη
Διευθύντρια 3ου ΔΣ Αγίου Νικολάου
